اگر به قانون طلایی خوردن تا حد امکان متنوع پایبند باشید، به سختی به این مقادیر خواهید رسید. علاوه بر شیر سویا، شیر جو دوسر، شیر املا و شیر برنج هم در خانه داریم یا خودمان شیر آجیل تهیه می کنیم.
و به جای توفو و تمپه، اغلب از نخود، لوبیا یا عدس به عنوان تامین کننده پروتئین در غذاهای اصلی ما استفاده می شود.
مانند بسیاری از سوالات پزشکی، نتایج مثبت و منفی را خواهید دید. متأسفانه، بیشتر مطالعات با سویا بر روی حیوانات انجام می شود و این سؤال اساسی را ایجاد می کند که آیا می توان نتایج این مطالعات را به انسان نیز تعمیم داد.
یکی دیگر از کاستی های بیشتر مطالعات در مورد مصرف سویا: دانشمندان با غذاهای تهیه شده از سویا آزمایش نمی کنند، بلکه، برای مثال، ایزوفلاون های جدا شده را به شکل قرص آزمایش می کنند (ایزوفلاون ها به اصطلاح مواد گیاهی ثانویه هستند که در سویا وجود دارند).
آنها در نظر نمی گیرند که غذای “واقعی” حاوی ترکیبات مختلف متعددی است که بر یکدیگر تأثیر می گذارند و بنابراین نباید به طور مجزا در نظر گرفته شوند.
به هر حال، شما (امیدوارم) قرص نمی خورید، بلکه غذاهای کامل می خورید.
من چندین ساعت مطالعات علمی را مطالعه کردم و هیچ مطالعه‌ای روی انسان‌ها نیافتم که نشان دهد مصرف سویا مضر است و باعث بیماری می‌شود.
جملاتی مانند “یک علت احتمالی” (علت احتمالی …) هیچ نتیجه گیری روشنی را امکان پذیر نمی کند فقط حدس و گمان است که رسانه ها از پذیرش و انتشار آن خوشحال هستند.
اگر مطالعه ای در یک مجله علمی معتبر می شناسید که از نظر آماری اثرات منفی مصرف سویا بر انسان را ثابت کرده است، لطفاً به من اطلاع دهید!
همیشه باید بابت این ترس لبخند بزنم. اگر مردها وقتی دستشان به یک بطری آبجو می رسید، به همین اندازه فکر می کردند! راستش را بخواهید، من مردان زیادی را دیده ام که مصرف آبجو آثار واضحی روی بدن آنها گذاشته است، اما من شخصاً کسی را نمی شناسم که به دلیل سویا به آن مبتلا شده باشد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.